fylla

Faroese

Etymology

From Old Norse fylla, from Proto-Germanic *fullijaną.

Verb

fylla (third person singular past indicative fylti, third person plural past indicative fylt, supine fylt)

1. to fill
2. to have a birthday

Conjugation

   Conjugation of fylla

v-9nn
infinitive	fylla
present participle	fyllandi
past participle a39	fyltur
supine	fylt
number	singular			plural
person	first	second	third	all
indicative	eg	tú	hann/hon/tað	vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present	fylli	fyllir	fyllir	fylla
past	fylti	fylti	fylti	fyltu
imperative	–	tú	–	tit
present	—	fyll!	—	fyllið!

Related terms

• fullur

---

Icelandic

Etymology

From Old Norse fylla, from Proto-Germanic *fullijaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfɪtla/

  Rhymes: -ɪtla

Verb

fylla (weak verb, third-person singular past indicative fyllti, supine fyllt)

1. to fill

Conjugation

fylla — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fylla
supine (sagnbót)		fyllt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fyllandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fylli	við fyllum	present (nútíð)	ég fylli	við fyllum
	þú fyllir	þið fyllið		þú fyllir	þið fyllið
	hann, hún, það fyllir	þeir, þær, þau fylla		hann, hún, það fylli	þeir, þær, þau fylli
past (þátíð)	ég fyllti	við fylltum	past (þátíð)	ég fyllti	við fylltum
	þú fylltir	þið fylltuð		þú fylltir	þið fylltuð
	hann, hún, það fyllti	þeir, þær, þau fylltu		hann, hún, það fyllti	þeir, þær, þau fylltu
imperative (boðháttur)	fyll (þú)	fyllið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fylltu	fylliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fyllast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að fyllast
supine (sagnbót)		fyllst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fyllandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fyllist	við fyllumst	present (nútíð)	ég fyllist	við fyllumst
	þú fyllist	þið fyllist		þú fyllist	þið fyllist
	hann, hún, það fyllist	þeir, þær, þau fyllast		hann, hún, það fyllist	þeir, þær, þau fyllist
past (þátíð)	ég fylltist	við fylltumst	past (þátíð)	ég fylltist	við fylltumst
	þú fylltist	þið fylltust		þú fylltist	þið fylltust
	hann, hún, það fylltist	þeir, þær, þau fylltust		hann, hún, það fylltist	þeir, þær, þau fylltust
imperative (boðháttur)	fyllst (þú)	fyllist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fyllstu	fyllisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fylltur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fylltur	fyllt	fyllt		fylltir	fylltar	fyllt
accusative (þolfall)	fylltan	fyllta	fyllt		fyllta	fylltar	fyllt
dative (þágufall)	fylltum	fylltri	fylltu		fylltum	fylltum	fylltum
genitive (eignarfall)	fyllts	fylltrar	fyllts		fylltra	fylltra	fylltra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fyllti	fyllta	fyllta		fylltu	fylltu	fylltu
accusative (þolfall)	fyllta	fylltu	fyllta		fylltu	fylltu	fylltu
dative (þágufall)	fyllta	fylltu	fyllta		fylltu	fylltu	fylltu
genitive (eignarfall)	fyllta	fylltu	fyllta		fylltu	fylltu	fylltu

Related terms

• fullur

---

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• fyllen m
• fyllet n

Noun

fylla m, f, n

1. definite feminine singular of fyll

---

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• fyllet n

Noun

fylla f, n

1. definite feminine singular of fyll

---

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *fullijaną, akin to Old English fyllan (English fill), Old Saxon fullian, Dutch vullen, Old High German fullen (German füllen), Gothic 𐍆𐌿𐌻𐌻𐌾𐌰𐌽 ‎(fulljan).

Verb

fylla

1. to fill

Related terms

• fullr

Descendants

• Danish: fylde
• Faroese: fylla
• Icelandic: fylla

• Norwegian: fylle
• Swedish: fylla

References

• fylla in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

---

Old Swedish

Etymology

From Old Norse fylla, from Proto-Germanic *fullijaną.

Verb

fylla

1. to fill
2. to satisfy
3. to compensate

Conjugation

Conjugation of fylla (weak)

	present			past
infinitive	fylla			—
participle	fyllandi, -e			fylter
active voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	fyllir	fylli, -e	—	fylti, -e	fylti, -e
þū	fyllir	fylli, -e	fyll	fylti, -e	fylti, -e
han	fyllir	fylli, -e	—	fylti, -e	fylti, -e
vīr	fyllum, -om	fyllum, -om	fyllum, -om	fyltum, -om	fyltum, -om
īr	fyllin	fyllin	fyllin	fyltin	fyltin
þēr	fylla	fyllin	—	fyltu, -o	fyltin
mediopassive voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	fyllis	fyllis, -es	—	fyltis, -es	fyltis, -es
þū	fyllis	fyllis, -es	—	fyltis, -es	fyltis, -es
han	fyllis	fyllis, -es	—	fyltis, -es	fyltis, -es
vīr	fyllums, -oms	fyllums, -oms	—	fyltums, -oms	fyltums, -oms
īr	fyllins	fyllins	—	fyltins	fyltins
þēr	fyllas	fyllins	—	fyltus, -os	fyltins

Descendants

• Swedish: fylla

---

Swedish

Pronunciation

• audio

  (file)

Etymology 1

Noun

fylla c

1. a state of drunkenness

Declension

Inflection of fylla
	Singular		Plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Nominative	fylla	fyllan	fyllor	fyllorna
Genitive	fyllas	fyllans	fyllors	fyllornas

Etymology 2

From Old Swedish fylla, from Old Norse fylla, from Proto-Germanic *fullijaną. Cognate with Danish fylde, Norwegian fylle, English fill, German füllen, Gothic 𐍆𐌿𐌻𐌻𐌾𐌰𐌽 ‎(fulljan).

Verb

fylla (present fyller, preterite fyllde, supine fyllt, imperative fyll)

1. to fill, to make full
2. to turn (X years old), to reach (a certain age), to have birthday

   Hon fyller på tisdag.

   Her birthday is on Tuesday.

   Han fyller moppe.

   He turns fifteen. (the legal age to drive a moped)

   Hon fyller jämnt i sommar.

   This summer her birthday anniversary is an even number. (a multiple of ten)

Conjugation

Conjugation of fylla (weak)

	Active	Passive
Infinitive	fylla	fyllas
Present tense	fyller	fylls, fylles
Past tense	fyllde	fylldes
Supine	fyllt	fyllts
Imperative	fyll	—
Present participle	fyllande
Past participle	fylld

Related terms

• full
• fylla år
• fyllning